TED x SAYAW

Magandang araw sa inyo! Ako si Hermond Vincent Alvarez, isang estudyante sa Ateneo de Manila University at isang mananayaw. Andito ako ngayon para magkwento sainyo tungkol sa aking mga karanasan sa pagsayaw at kung papaano nito nabago ang aking buhay pati na din ang pananaw ko sa mundo.

Nadiskubre ko ang aking hilig sa pagsayaw noong ako’y labing anim na taong gulang pa lamang. Iyon ang panahon kung saan nahilig akong manood ng mga video tungkol sa pagsayaw sa youtube at paminsa’y ginagaya ko ang mga ito. Sabi ng nanay ko na nakitaan niya ako ng potensyal sa pagsasayaw kung kaya’t pinagaral niya ako ng pagsayaw sa isang workshop isang summer. Siguro’y tinatanong niyo ang inyong sarili kung saan dito ang bahagi kung saan nabago ng pagsayaw ang buhay ko. Huwag na kayong mag-atubili at darating na ako sa bahaging iyan.

Simula ng mahilig ako sa pagsayaw, bukod sa pagkakaroon ko ng lakas ng loob, nagkaroon din ako ng maraming kaibigan. Noong ako’y nasa hayskul, nagkaroon ako ng pagkakataon na makapag-training kasama ang LSGH Airforce. Higit pa itong napaglinang ang aking karanasan ng ako’y tumungtong sa kolehiyo. Naging kasapi ako ng isang grupo na tinatawag na Acommpany. Mula doon, mas na-expose ako sa dance community at higit akong naging interesante sa mga bagay na may kinalaman sa pagsasayaw.

Dito ko napagtanto ang kapangyarihan ng pagsasayaw. Tunay nga na nakapagbubuklod ng mga tao ang pagsasayaw. Maaaring isipin ng karamihan na sa pagsasayaw, higit na mahalaga ang pagaaral ng technique, pero isa sa aking mga natutunan ay mas mahalaga ang pagkakaroon ng passion para dito. Mas mahalaga ang pagkakaroon ng puso at pagmamahal para sa sayaw. Ito’y hindi dapat nakakapagpababa ng lakas ng loob ng isang tao. Ito’y ginagawa para sa pagsasaya at pagpapahalaga sa buhay. Ito’y paraan ng pagdanas at pagpapasalamat sa binigay na buhay satin ng Diyos. Sarap lang.